Skąd wzięło się określenie "jabłko niezgody"?

"Jabłko niezgody" to eufemizm, który, jak wiele innych skrzydlatych określeń, wywodzi się z mitologii greckiej. Według legendy Zeus, który obawiał się przepowiedni, że syn bogini Tetydy ma ją obalić, oddał córkę tytana Oceanusa śmiertelnemu księciu Peleusowi. Ślub odbył się w jaskini centaura Chirona, przyjaciela pana młodego, a na uroczystość zaproszono wielu bogów. Pozostała jedynie bogini niezgody, Erida. Znając jej bardzo nieprzyjemny charakter, nie została zaproszona.

Wściekła Erida błąkała się niedaleko jaskini, w której trwała zabawa, zastanawiając się, jak mogłaby się zemścić na swoich oprawcach. I wymyśliła bardzo eleganckie rozwiązanie. Na świąteczny stół rzuciła jabłko z napisem "Najpiękniejsza".

Jabłko zauważyły trzy najpiękniejsze boginie - Hera, Atena i Afrodyta. Boginie poprosiły Zeusa o rozwiązanie ich kłótni, ale bóg piorunów nie zdecydował się na to i zamiast tego oddelegował Hermesa, by ten odprowadził boginie z jabłkiem na górę Ida, na której zboczu Parys pasł swoje stada.

Każda z dwóch bogiń, chcąc pozyskać młodzieńca na swoją stronę, zaczęła obiecywać mu różne przysługi. Hera obiecała moc, a Atena mądrość i umiejętność władania bronią. Ale najbardziej młodzieńcowi spodobała się obietnica Afrodyty, że obdarzy go miłością najpiękniejszej kobiety. Parys wręczył więc jabłko Afrodycie, czym naraził się na gniew dwóch pozostałych bogiń.

Afrodyta nie zwiodła Parysa. Powiedziała mu, żeby popłynął do Sparty, gdzie mieszkała Helen, najpiękniejsza ze wszystkich śmiertelnych kobiet. Tyle, że Helena była już żoną Menelaosa, króla Sparty. Parys uwiódł dziewczynę i namówił ją do ucieczki z nim, co kochankowie uczynili. Menelaos jednak nie wybaczył zdrady i wyruszył na wojnę przeciwko Troi. Po krwawych walkach padła ojczyzna Parysa. Jabłko było więc pośrednią przyczyną zniszczenia potężnego i zamożnego miasta.